Ναι, υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα. Αυτή που θέλει να παράγει. Που θέλει να φτιάξει παραγωγικές μονάδες, μικρές και μεγάλες, όχι για να αρπάξει επιδοτήσεις

Χαραλαμπόπουλος Λευτέρης

Όταν μιλάμε για την οικονομία θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουμε να κάνουμε με δύο Ελλάδες: την Ελλάδα που «κάνει δουλίτσες» και την Ελλάδα που παράγει. Η πρώτη Ελλάδα μας είναι οικεία.

Έχουμε διασταυρωθεί με εκπροσώπους της σε διάφορες στιγμές της ζωής μας. Είναι αυτοί που θα ενεργοποιήσουν άκρες για να πάρουν μεγάλες επιδοτήσεις για έργα που είτε δεν θα ολοκληρωθούν είτε θα είναι άχρηστα. Είναι τα αστέρια της σύνταξης των «τεχνικών δελτίων» με σκοπό τη διασπάθιση ευρωπαϊκών πόρων.

Το «μπαζούκας» των 24 δισ. ανοίγει το δρόμο για πρόωρες εκλογές;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

Ψηφίδες ενός νέου επενδυτικού χάρτη – Πώς οι ελληνικές επιχειρήσεις αλλάζουν την αγορά

Είναι όλοι αυτοί που κινούνται στα συχνά δυσδιάκριτα όρια ανάμεσα σε οικονομία και πολιτικά και πάντα «κάπως τη βολεύουν», για να τους συναντήσεις σε ακριβά εστιατόρια και τουριστικά θέρετρα να ξοδεύουν χρήμα για το οποίο δεν κουράστηκαν ακριβώς. Η Ελλάδα αυτή μας συνέβαλε στο να φτάσουμε στη χρεοκοπία και έχει όλη την καλή διάθεση να το ξανακάνει εάν της δοθεί η ευκαιρία.

Όμως, υπάρχει και μια άλλη Ελλάδα. Που θέλει να παράγει. Που θέλει να φτιάξει παραγωγικές μονάδες, μικρές και μεγάλες, όχι για να αρπάξει επιδοτήσεις ή να πλουτίσει αλλά γιατί βλέπει την επιχειρηματικότητα ως δημιουργία, προσφορά και μεράκι.

Γιατί αντιλαμβάνεται ότι το ποιοτικό προϊόν, αυτό που αποτυπώνει γνώση και προεργασία και πραγματικό σεβασμό στις ανάγκες του καταναλωτή, θα βρει τον δρόμο του και θα αγκαλιαστεί. Γιατί καταλαβαίνει ότι η ποιότητα και η αναγνωρισιμότητα εξαιτίας της ποιότητας αποτελούν τελικά το καλύτερο μάρκετινγκ και την καλύτερη διαφήμιση.

Γιατί γνωρίζει ότι υπάρχει πλήθος εργαζομένων που εάν τους αντιμετωπίσεις με αξιοπρέπεια και τους δώσεις όραμα θα βάλουν πλάτη και θα απογειώσουν μια επιχείρηση. Σε αυτή την Ελλάδα βρίσκεται το μέλλον.