«Εφευρέτη πρώτης κλάσης» είχαν χαρακτηρίσει το 1960 τον Αριστόβουλο Πετζετάκι, οι Financial Τimes. Ο τότε 37 χρόνος χημικός μηχανικός από την Αμοργό με συνεχείς καινοτομίες άνοιγε το δρόμο στην εξέλιξη του τομέα των πλαστικών σωλήνων. Έγινε ζάπλουτος μα πέθανε ξαφνικά το 1973 από καρδιά στα 50 και δεν βρέθηκε κανένας να πάρει το τιμόνι, αφού και τα παιδιά του ήταν μικρά. Ο γιος του Γιώργος που ανέλαβε πολύ αργότερα, διαφεύγει στο εξωτερικό για χρέη και η περίφημη βιομηχανία του πουλιέται 12 εκατομμύρια και δεν την παίρνει κανείς.

H βασική μονάδα παραγωγής για την ακρίβεια ξαναβγαίνει στο «σφυρί» με τιμή εκκίνησης τα 12 εκατομμύρια γιατί στον προηγούμενο πλειστηριασμό κανείς δεν ανταποκρίθηκε -με τιμή εκκίνησης τα 15 εκατομμύρια.Οι εφευρέσεις του Αριστόβουλου Πετζετάκι άφησαν ιστορία στο χώρο του και του έδωσαν την ευκαιρία να δημιουργήσει την πρώτη ελληνική πολυεθνική εταιρεία. Σύντομα άρχισε να κατοχυρώνει διεθνείς πατέντες, οι οποίες αργότερα εκχωρήθηκαν σε κολοσσούς όπως η Goodyear, Pirelli και Dunlop.

Η καινοτομία που του εξασφάλισε θέση στην ιστορία της παγκόσμιας βιομηχανίας ήταν η δημιουργία του νέου εύκαμπτου ελαστικού πλαστικού σωλήνα Heliflex. Την εφεύρεση αυτή ολοκλήρωσε με το σχεδιασμό της μηχανής και του καλουπιού για την παραγωγή του νέου επαναστατικού προϊόντος.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο σωλήνας Heliflex αντικατέστησε αμέσως το σωλήνα ruber που είχε τότε κραταιά θέση όχι μόνο στη βιομηχανία πλαστικών, αλλά και στην ύδρευση, την άρδευση και τη γεωργία. Το βασικό ελάττωμα του σωλήνα ruber ήταν η ευαισθησία του στον ήλιο, μειονέκτημα μείζονος σημασίας για τομείς όπως η γεωργία, καθώς απαιτείτο η συχνή και ως εκ τούτου δαπανηρή αντικατάστασή του.Ακόμη ένα επαναστατικό πλεονέκτημα της μηχανής που σχεδίασε, ήταν η δυνατότητά της για γρήγορη αλλά και για μεγάλες ποσότητες παραγωγή.

Η σημασία αυτής της καινοτομίας γίνεται εύκολα αντιληπτή αν αναλογιστεί κανείς ότι τότε τα μηχανήματα ήταν αργά και με ελάχιστη παραγωγική ικανότητα, επιβραδύνοντας αντιστοίχως και την εξέλιξη των πωλήσεων σε όλες τις βιομηχανίες πλαστικών του κόσμου.«Ο άνθρωπος που ανέτρεψε τα δεδομένα στην παγκόσμια βιομηχανία πλαστικών», «αυτοδημιούργητος και πρωτοπόρος επιχειρηματίας», «άλλαξε την ιστορία στη γεωργία, την άρδευση, την ύδρευση, τη σύγχρονη κατοικία…» και κυρίως «πάνω από όλους σεβόταν και υποστήριζε τους εργαζομένους του».

Ο Πετζετάκις ήταν καλός εργοδότης (είχε το πιο καλοπληρωμένο εργατικό προσωπικό της εποχής) και δημοκράτης (τηρουμένων βεβαίως των αναλογιών, γιατί είχαμε χούντα). Παρότι δεν στήριξε τη χούντα, κανείς δεν τόλμησε να τον «κυνηγήσει» επειδή ήταν μια διεθνής μορφή και όπως προαναφέραμε, ο δημιουργός της πρώτης ελληνικής πολυεθνικής. Στο εργοστάσιό του γίνονταν και μικρές αντιφασιστικές συγκεντρώσεις.
Στην διαθήκη του που φαίνεται είχε συντάξει από ένστικτο νωρίς, άφηνε το 7% της επιχείρησης στους εργαζομένους του.

Το 1965 ήταν η χρυσή χρονιά της καριέρας του, όταν ανακάλυψε το σωλήνα heliflex. Με αυτό πήρε διαβατήριο για έξω και ίδρυσε θυγατρικές σε 22 χώρες Παράλληλα εισέπραττε μεγάλα ποσά για royalties για τις πατέντες του από την Indiana Tools Diyes στην Αμερική και την Mitsubishi στην Ιαπωνία.
Προέβλεψε ότι οι χώρες της Μ. Ανατολής και της Αφρικής είχαν τεράστια ανάγκη για έργα ύδρευσης και άρδευσης. Έτσι, δημιούργησε την υποδομή και τα δίκτυα ώστε μεγάλο μέρος των εξαγωγών του να κατευθύνονται προς αυτές τις περιοχές, οι οποίες τότε βρίσκονταν ακόμη στο περιθώριο του επενδυτικού ή εμπορικού ενδιαφέροντος των ξένων επιχειρήσεων.

Το 1968 εισήγαγε άλλη μία καινοτομία. Μέχρι τότε, στα έργα αποχέτευσης χρησιμοποιούνταν μία σκληρή και πολύ ακριβή γερμανική σωλήνα Ανακάλυψε ένα άλλο προϊόν, με μεγαλύτερη αντοχή και πιο εύχρηστο από τη γερμανική σωλήνα, και πλέον γίνεται εκείνος που εισπράττει υψηλά royalties από όλες τις επιχειρήσεις που έκαναν χρήση της πατέντας του -των γερμανικών συμπεριλαμβανομένων.

Όμως έφυγε ξαφνικά. Στελέχη της εταιρείας του απορροφήθηκαν εν συνεχεία ή και δημιούργησαν κολοσσούς της Αμερικής και της Ασίας όπως η Interplus και η Plexaco
Τα παιδιά του ήταν ακόμη στο δημοτικό και ανέλαβαν διάφοροι τη διαχείριση, οδηγώντας την επιχείρηση σε προβληματικά μονοπάτια. Την διαχειρίστηκαν κατά καιρούς αδέλφια του εκλιπόντος, μετά οι 4 κόρες του και η γυναίκα του και τέλος ο γιος του Γιώργος. Την ανέλαβε μόλις ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Boston College και έκανε μεταπτυχιακά στο London School Of Econimics, το 1983, και ο ίδιος ήταν πολύ νέος (23 ετών) αλλά και η εταιρεία δεν ήταν στις καλύτερες μέρες της.

Η τεράστια περιουσία του Πετζετάκι είχε εν τω μεταξύ κυριολεκτικά ρημαχτεί έως και κλαπεί.Στην εικοσαετία που ακολούθησε η εταιρεία πραγματοποίησε πολλές εξαγορές στο εξωτερικό και πήγαινε σχετικά καλά, όμως είχε αρχίσει να παρουσιάζει προβλήματα ρευστότητας. Ο Γιώργοις Πετζετάκις πούλησε το πατρικό που είχε χτίσει ο πατέρας του στο Κεφαλάρι και μετά αναγκάστηκε να πουλήσει και το σπίτι στη Φλόριντα των ΗΠΑ, για να καλύψει όσο μπορούσε προβλήματα ρευστότητας.

Ο Γιώργος Πετζετάκις για να βγει από το αδιέξοδο αναζήτησε στρατηγικό επενδυτή στον ελβετικό οίκο Javes, ο οποίος θα χρηματοδοτούσε τον Όμιλο με 25 εκατ. Ευρώ. Τα υπόλοιπα μέλη του ΔΣ διαφωνούσαν, ο ίδιος ο Γιώργος Πετζετάκις βρέθηκε εκτός του διοικητικού συμβουλίου της εταιρείας του και ο αφανής Ελβετός εταίρος παρά τις συνεχείς υποσχέσεις, δεν έβαλε ούτε ένα ευρώ στην εταιρεία παρά αναμίχθηκε και στην διοίκηση. Παράλληλα διάφορα κοράκια αγόραζαν κοψοχρονιά διάφορες θυγατρικές όπως της Νότιας Αφρικής.

Δύο χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (Credit Renaissance και PSAM) και δανειστές κατήγγειλαν το ομολογιακό δάνειο των 17,5 εκατ. ευρώ, ζητώντας να τους καταβληθεί αμέσως ολόκληρο το ποσό μαζί με τους ληξιπρόθεσμους τόκους των 3,2 εκατ. ευρώ.Και όλα αυτά σε μια περίοδο που τα οικονομικά του Ομίλου “βούλιαζαν” και οι παραγγελίες μειωνόταν συνεχώς, μια που η εταιρεία δεν είχε χρήμα για να παράγει.Το Μάιο του 2011 ο 47χρονος τότε Γ. Πετζετάκις συνελήφθη για φοροδιαφυγή (2,1 εκατ. ευρώ) To 2012 δικάζεται και καταδικάζεται ερήμην σε 10ετή φυλάκιση χωρίς αναστολή. Ο Γιώργος Πετζετάκις όμως είχε ήδη διαφύγει στο εξωτερικό και από τότε θεωρείται καταζητούμενος,

Τρία χρόνια αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2015 η άλλοτε κραταιά εισηγμένη της Σοφοκλέους πέρασε σε καθεστώς πτώχευσης. Τα «κομμάτια» της άρχισαν να βγαίνουν σε πλειστηριασμό.Ο ένας πλειστηριασμός διαδέχεται τον άλλο και περίπου ένα χρόνο μετά τον εκπλειστηριασμό των μεγάλων αποθηκών στη βόρεια Ελλάδα (που ήταν και το φιλέτο της ακίνητης περιουσίας των Πετζετάκιδων και πουλήθηκε για μόλις 1,5 εκατ. ευρώ) ήρθε και η σειρά του κεντρικού εργοστασίου στον Ελαιώνα Βοιωτίας.

Ο πλειστηριασμός αφορά «ένα ενιαίο ακίνητο (γήπεδο) κείμενο στη θέση «Χασάνη – Δερβίση της κτηματικής περιφέρειας της Τοπικής Κοινότητος Ελαιώνα του Καλλικρατικού Δήμου Θηβαίων (Δημοτικής ενότητος Θηβών) της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος, συνολικής εκτάσεως 245.718,49 τ.μ. μετά των επ’ αυτού κτιριακών εγκαταστάσεων εργοστασίου παραγωγής εύκαμπτων και σκληρών πλαστικών σωλήνων και εξαρτημάτων, συνολικής επιφάνειας 49.673,73 τμ και συνολικής καλυπτόμενης επιφάνειας 47.779,40 τμ και του έμπεπηγμένου βιομηχανικού εξοπλισμού που βρίσκεται εντός και εκτός των κτιρίων, με τον οποίο αποτελούν ενιαία βιομηχανική παραγωγική μονάδα – οικονομικό σύνολο και έχουν λειτουργική ενότητα για την εξυπηρέτηση της παραγωγής πλαστικού και ελαστικού».

*Πηγή: bankstersae.blogspot.com