Αγρότης από επιλογή , ο Άρης Σαρρηγιάννης το 2000 αφήνει τον Πειραιά και την επικερδή του επιχείρηση εκεί, και αναζητά την ουσία της ζωής στο Τρίκερι του Πηλίου, στην έκθλιψη της ελιάς και στην τροφή των μελισσών. Το λάδι και το μέλι γίνονται γι’ αυτόν αντικείμενο μάθησης, έρευνας και γνώσης και με τα χρόνια εγκαθίστανται στη ζωή του με πάθος και παραμένουν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός του, ο τομέας για τον οποίο έχει να μάθει και να κάνει πολλά.

Πήγε στη Γεωπονική Σχολή και παρακολούθησε σεμινάρια για 300 ώρες. Τα ρούφηξε με το μυαλό και την ψυχή του. Στην αρχή μάθαινε μόνο για το λάδι. Ο Θέμις Σούκος, καθηγητής του στη σχολή, τον παρακίνησε να ασχοληθεί και με τη μελισσοκομία. Τον μύησε στα μυστικά του. Στο δεύτερο κιόλας μάθημα είχε πάρει δύο μελίσσια. Σήμερα έχει περίπου 200.

Τα 250 στρέμματα της μητέρας του, στάθηκαν η αφορμή. Γεμάτα ελαιόδεντρα, 3.500 στον αριθμό, παρατημένα στο χρόνο, αγέρωχα και ζουμερά, περίμεναν κάποιον να τα αγγίξει από την αρχή, να τα κλαδέψει, να τα αφήσει να κάνουν καρπούς, να ποτιστούν απ’ ό,τι φέρνει ο ουρανός και μετά να ξαλαφρώσουν. Οι ελιές συλλέχθηκαν με το χέρι, παραδοσιακά, στο χρόνο τους.

Αναζήτησε το ιδανικό ελαιοτριβείο και εμπιστεύθηκε τις ελιές του στον άνθρωπο που συμμερίζεται την ίδια αγωνία με τον παραγωγό, που τον διατρέχει το ίδιο μεράκι στη δουλειά του.

Ο Άρης Σαρρηγιάννης τρέχει το «αλάδανο» με ανθρώπους ξεχωριστούς. Βγάζει λάδι και ελιές, μέλι, κερήθρα, πρόπολη και γύρη, διδάσκει και μυεί νέους ανθρώπους στα μυστικά των μελισσών.