Παύλος Γιαννακόπουλος: Ένας μοναδικός, αυθεντικός άνθρωπος

Παύλος Γιαννακόπουλος: Ένας μοναδικός, αυθεντικός άνθρωπος

Παύλος Γιαννακόπουλος: Ένας μοναδικός, αυθεντικός άνθρωπος

Δυο χρόνια έχουν περάσει από το θάνατο του πατριάρχη της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας και ενός εκ των πιο σπουδαίων παραγόντων του αθλητισμού.

Μοιάζει σαν χθες  και όμως πέρασαν δυο χρόνια από την ημέρα που ο Παύλος Γιαννακόπουλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών. Έφυγε αφήνοντας πίσω σπουδαία παρακαταθήκη τόσο στο κομμάτι του ελληνικού αθλητισμού όσο και του επιχειρείν. Η ΒΙΑΝΕΞ ήταν ο πόθος του και ο Παναθηναϊκός το πάθος του. Τα υπηρέτησε και τα δύο με συνέπεια μέχρι την τελευταία στιγμή. Στις 20 Αυγούστου του 1929 ο Δημήτρης και η Κατερίνα Γιαννακοπούλου, αποκτούν τον πρώτο τους γιο. Τον Παύλο. Όπως αναφέρουν τα μέσα ενημέρωσης του ομίλου DPG του γιου του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, ο πατέρας του Παύλος, έχει τις οικογενειακές ρίζες του από την Σελλασία της Σπάρτης, εκεί όπου πριν από ένα χρόνο οι συμπατριώτες του, τίμησαν την οικογένεια Γιαννακόπουλου, με ένα μνημείο που θα στέκει σε αυτή τη γωνιά της σπαρτιατικής γης για πάντα.

Ο Παύλος θα μεγαλώσει στην Αθήνα. Θα παίξει μπάλα με τα αδέρφια και τους φίλους του στις λασπωμένες αλάνες στο Γκάζι. Εκεί που τα παιδιά δεν προλαβαίνουν να ονειρευτούν και οι φιλίες είναι παντοτινές. Θα μεγαλώσει δύσκολα αλλά έντιμα. Θα πορευτεί με τις συμβουλές των γονιών του από την πρώτη στιγμή μέχρι το τέλος της διαδρομής. Δεν θα τις ξεχάσει ποτέ.

Ούτε ως το παιδί που με μια τσάντα στα χέρια γύριζε με τα πόδια όλη την Αθήνα, ούτε ως ο αυτοκράτορας της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας. Ο άνθρωπος που θα αναγεννήσει το ελληνικό φάρμακο μέσω της ΒΙΑΝΕΞ και θα το ταξιδέψει στα πέρατα του κόσμου. Τόσο μακριά και τόσο επιτυχημένα που ακόμη και οι ανταγωνιστές του θα υποκλιθούν στο μεγαλείο του. Οι αναμνήσεις πολλές και η εκτίμηση όσων δούλεψαν για εκείνον πολύ μεγάλη. Αρκεί ένα πέρασμα από τα Γραφεία της ΒΙΑΝΕΞ για να το αντιληφθείς. Εκεί που παντού δεσπόζει η φωτογραφία του κι όλοι έχουν κάτι να θυμηθούν από τον εργοδότη και άνθρωπο Παύλο.

Παύλος Γιαννακόπουλος είναι παιδί της Κατοχής. Τότε που τίποτα δεν ήταν δεδομένο. Πριν κλείσει τα 21 χρόνια του, χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, όταν ο πατέρας του φεύγει από τη ζωή. Δεν έχει επιλογές. Οφείλει να μείνει και θα μείνει όρθιος. Πρέπει να τα καταφέρει για όλη την οικογένεια. Ακόμη και αν χρειαστεί να δουλεύει από το ξημέρωμα μέχρι τα βαθιά μεσάνυχτα… Θα δουλέψει σκληρά. Σκληρότερα από τον καθένα. Για να πετύχει τον στόχο του, τον κάθε στόχο που έβαζε, ξέχναγε γιορτές, αργίες και διακοπές. Δούλευε νυχθημερόν. Με πείσμα και διορατικότητα. Αυτόν τον συνδυασμό που γεννά την επιτυχία. Ο συνδυασμός που μετατρέπει ένα μικρό φαρμακείο στην οδό Πειραιώς σε μία παγκόσμια αυτοκρατορία. Με δουλειά, σκληρή δουλειά.

 

Στις αρχές της δεκαετίας του ’70 θα γνωρίσει τη γυναίκα της ζωής του. Τη Δέσποινα Γιαννακοπούλου. Θα την ερωτευτεί κεραυνοβόλα. Θα θαμπωθεί από την ομορφιά και την καλλιέργεια της. Από τη φυσική ζεστασιά και την ευγένεια της. Θα την αγαπήσει και θα αγαπηθεί από εκείνη όσο κανείς. Η Δέσποινα θα αποτελέσει το μεγαλύτερο στήριγμα για τον Παύλο, θα είναι δίπλα του πάντα και παντού. Βράχος. Θα περάσουν μαζί μια ολόκληρη ζωή. Και το 1974, στις 22 Ιουνίου, θα του κάνει το μεγαλύτερο δώρο της ζωής του: Τον γιο του Δημήτρη. Τον διάδοχο του.

Από εκείνη την στιγμή, ο χρόνος αλλάζει για τον Παύλο. Η σχέση τους είναι κάτι πολύ περισσότερο από πατέρα με γιο. Είναι μοναδική. Θα βρίσκουν πάντα έστω μια στιγμή μέσα στην ημέρα, ο ένας για τον άλλον. Για μια καλημέρα, μια καλησπέρα, έναν καφέ. Ελληνικό. Αυτόν που γίνεται σιγά-σιγά.

Ο Παύλος θα μεταδώσει στον Δημήτρη το πάθος του για την οικογένεια, τη δουλειά, την πατρίδα και τον Παναθηναϊκό. Θα είναι δίπλα του σε ό,τι κάνει. Πατέρας με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Με κάθε τρόπο και τίμημα. Ο Παύλος, θα αγαπήσει ό,τι αγαπάει ο Δημήτρης από τα βάθη και της δικής του ψυχής. Και κυρίως την Ιωάννα. Η σύζυγος του Δημήτρη, μπήκε στην καρδιά του Παύλου αμέσως. Έγινε η κόρη που δεν είχε.

Την αγάπησε μόλις τη γνώρισε και τη λάτρεψε όταν έφερε στη ζωή τα δύο εγγόνια του. Τη Δέσποινα που έχει πάρει το όνομα και τις χάρες της γιαγιάς της και τον Παύλο που είναι … Παύλος σε όλα του. Κάθε φορά που έβλεπε τα εγγόνια του γινόταν μαζί τους κι εκείνος παιδί. Οι μόνες στιγμές που το επέτρεπε στον εαυτό του. Που θυμόταν πως είναι να είσαι παιδί. Αυτό που ο ίδιος είχε ξεχάσει από πολύ νωρίς, διότι έπρεπε να μεγαλώσει απότομα και γρήγορα. Αναγκαστικά. Όπως και με τον Δημήτρη, θα πηγαίνει παρέα με τα εγγόνια του, συχνά-πυκνά, στη ΒΙΑΝΕΞ. Για να αγαπήσουν τη δουλειά. Να αγαπήσουν ό,τι ο ίδιος έχτισε με τόσο κόπο και ιδρώτα. Μια μυσταγωγία που δεν άλλαξε ποτέ. Όσο μεγάλος, όμως, όσο σπουδαίος και αν έγινε στο πέρασμα των χρόνων, ο Γιαννακόπουλος δεν άφησε ποτέ τον Παύλο, ούτε μισό χιλιοστό πίσω του.

Ήταν πάντα ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Μιας πόρτας ορθάνοικτης για όσους είχαν ανάγκη. Όσους χρειάζονταν βοήθεια… Οι ιστορίες πολλές, αμέτρητες. Παράδειγμα ανθρωπιάς. Άνθρωπος με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Οι δύο γραμματείς του, έχουν δει και έχουν ακούσει πολλά. Αλλά θα κρατήσουν όπως τους είχε ζητήσει ο Παύλος Γιαννακόπουλος, καλά κρυμμένες τις περιπτώσεις που ο Παύλος πρόσφερε κάθε λογής βοήθεια σε όσους πέρασαν το κατώφλι του.

Ο «πατριάρχης» της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του με την ελληνική παραγωγή φαρμάκου, δημιουργώντας τη ΒΙΑΝΕΞ, τη μεγαλύτερη ελληνική φαρμακοβιομηχανία. Ταυτόχρονα, συμβάλλοντας αδιάλειπτα στην εθνική οικονομία, αποτελεί κεφάλαιο της οικονομικής Ιστορίας του τόπου.

Στις αρχές του Ιουνίου του 2018, ο Παύλος Γιαννακόπουλος έβαζε την υπογραφή του σε μία ακόμη επιχειρηματική συμφωνία μεταξύ της ΒΙΑΝΕΞ και μίας από τις μεγαλύτερες φαρμακευτικές εταιρείες στον κόσμο. Είχαν προηγηθεί πολλές τέτοιες συμφωνίες, εδώ και δεκαετίες, όταν ο Παύλος Γιαννακόπουλος εγκαινίαζε αυτό που σήμερα θεωρείται ως πρότυπο επιχειρηματικό μοντέλο στο χώρο του φαρμάκου, τις συνέργειες δηλαδή μεταξύ διεθνών και ελληνικών επιχειρήσεων για την παραγωγή και αντιπροσώπευση φαρμακευτικών προϊόντων.

Το 1971, η ΦΑΡΜΑΓΙΑΝ μετατρέπεται σε ανώνυμη εταιρεία και μετονομάζεται σε ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε. Με τον πρόεδρο και ιδρυτή της, Παύλο Γιαννακόπουλο στο «τιμόνι» η ΒΙΑΝΕΞ χάραξε μια πορεία αλματώδους ανάπτυξης. Φαρμακευτικές εταιρείες διεθνούς φήμης, όπως οι Merck & Co (ΗΠΑ), Takeda Chemical Industries (Ιαπωνία), Boots (Μ. Βρετανία), Fujisawa (Ιαπωνία), Sigma Tau Industries (Ιταλία), Eli Lilly (ΗΠΑ), αναθέτουν στη ΒΙΑΝΕΞ την παραγωγή και την αντιπροσώπευση των προϊόντων τους στην ελληνική αγορά. Ο Παύλος Γιαννακόπουλος και η ΒΙΑΝΕΞ αποτέλεσαν, δηλαδή, συμμάχους-κλειδί για διεθνείς φαρμακευτικούς οίκους, ώστε να έρθουν για πρώτη φορά τα προϊόντα τους στη χώρα μας.

Η βιομηχανική δραστηριότητα της ΒΙΑΝΕΞ ξεκίνησε το 1977, με τη δημιουργία του πρώτου εργοστασίου, εξειδικευμένου στην παραγωγή στείρων, υγρών, ημιστερεών προϊόντων και εναιωρημάτων. Το 1983 η ΒΙΑΝΕΞ απέκτησε το δεύτερο εργοστάσιο, μία καινοτόμα και φιλική προς το περιβάλλον Μονάδα Παραγωγής Φαρμάκων, εξειδικευμένη στις μη-στείρες στερεές μορφές. 

Το 1985 η παραγωγική δραστηριότητα της εταιρείας ενισχύθηκε με την απόκτηση του τρίτου εργοστασίου, το οποίο συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες και πιο σύγχρονες μονάδες παραγωγής λυόφιλων ενέσιμων στην Ευρώπη. Το τέταρτο εργοστάσιο αποκτήθηκε το 1999 και θεωρείται μία εκ των πλέον εξελιγμένων και ελαχίστων στον ευρωπαϊκό χώρο, μονάδα παραγωγής κεφαλοσπορινούχων προϊόντων. Δύο χρόνια νωρίτερα, η ΒΙΑΝΕΞ ίδρυσε στη Βαρυμπόμπη τα γραφεία της κεντρικής διοίκησης και το κέντρο διανομής τελικών προϊόντων.

Η διορατικότητα του Παύλου Γιαννακόπουλου για την ανοδική πορεία που θα ακολουθούσαν τα επόμενα χρόνια τα Μη Συνταγογραφούμενα Φάρμακα (ΜΗΣΥΦΑ) και τα παραφαρμακευτικά προϊόντα, οδήγησε στην ίδρυση της ΒΙΑΝ Α.Ε, το 1995, εταιρείας του Ομίλου ΒΙΑΝΕΞ, με προσανατολισμό στην αγορά του φαρμακείου. Στον τομέα της Έρευνας και Ανάπτυξης (R&D) ο Όμιλος μπήκε δυναμικά το 2006, με την ίδρυση της ELDRUG S.A. Το 2011 η ΒΙΑΝΕΞ έλαβε έγκριση προμηθευτή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (World Health Organization) καθώς και της UNICEF.

Ο Παύλος Γιαννακόπουλος διετέλεσε επί σειρά ετών πρόεδρος του Συλλόγου Αντιπροσώπων Φαρμακευτικών Ειδών και Ειδικοτήτων (ΣΑΦΕΕ), πρόεδρος του Συνδέσμου Εμπορικών Αντιπροσώπων Αθηνών, καθώς και αντιπρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΒΕΑ), ενώ βραβεύθηκε πολλές φορές από οικονομικούς, επιχειρηματικούς και επιστημονικούς φορείς της Ελλάδας και του εξωτερικού. Για τη συνολική του προσφορά στην ελληνική φαρμακευτική αγορά τιμήθηκε από τον Φαρμακευτικό Σύλλογο Αττικής, τον Απρίλιο του 2017.

Ένα χρόνο μετά το θάνατό του, οι άνθρωποι του κλάδου του φαρμάκου δεν παραλείπουν σε κάθε ευκαιρία να αναφέρονται στο έργο του, ενώ η παρακαταθήκη του είναι -και θα είναι πάντα- οδηγός του Δημήτρη Γιαννακόπουλου και της νέας γενιάς που έχει πλέον τα «ηνία» της ΒΙΑΝΕΞ.

 

*Πηγή: pagenews.gr